Close encounters with a bear

Na een warme nacht met veel lawaai van dichtslaande foodlockers, rollende koffers en de wasbeer was de ochtend vrij koel en dus bleven de kinderen lekker lang doorslapen. Ik was al vroeg wakker en heb de tijd gebruikt voor het schrijven van de blog, want er kwamen al sms'jes waar de volgende bleef. In Yosemite was geen internetverbinding, dus dan lukt bloggen niet.

Uieindelijk was iedereen aangekleed en naar de wc geweest. Ondertussen lag ook alle bagage weer in de auto en konden we vertrekken naar de reuzebomen. De eerste zouden we al treffen in Yosemite zelf, bij Mariposa Grove, maar al ruim van tevoren stond aangegeven dat de parkeerplekken vol waren en dat er met een pendelbus werd gereden. Nu zouden we nog wel meer van die bomen tegenkomen, dus deze lieten we voor wat ze waren en we reden Yosemite uit. Een heel mooi park, zeker waar, maar met alle vergelijkbare natuurschoon in Zwitserland waren we al aardig verwend. Behalve met de dieren dan. Zoveel verschillende en van zo dichtbij, da's echt bijzonder. Het andere verschil met de dalen in de Alpen is dat in dit dal de bodem helemaal bedekt is met hoge bomen en deze worden op de hellingen kleiner. In de Alpen zijn er geen bomen in het dal, maar pas opde hellingen. Ook is dit echt oerbos en dat is in de alpen natuurlijk ook niet het geval.

De reis verliep na een broodje bij de Subway van Oakhurst verder ook goed. Het landschap veranderde weer naar een heuvelachtig dor lanschap met kleine huisjes en stacaravans. Later werd het helemaal plat en waren er weer akkerlanden en weiden voor de koeien met enorme lange saaie banen. Ook weer een stuk snelweg gehad. Wat een rommel daar! Alle kapotte autobanden liggen op de vluchtstrook, of in de berm, naast alle andere prullen en petflesjes.

Mijlen later sloegen we weer af richting de bergen en al snel veranderde het landschap weer. Maar nu in sinaasappelplantages, olijfbomen en citroenbomen. Het was dan ook weer warm. De heuvels met de bomen kwamen daarna ook weer en we klommen hoger en hoger. We passeerden onze lodge, maar reden wel door. We wilden natuurlijk wel de sequoia's van dichtbij zien. Bij de ingang van Sequoia National Park informeerde de parkranger ons om even langs te gaan bij het rangerhouse en daar stond weer een parkranger die ons wat verschillende dennenappels liet zien en een berenpoot en poot van een bergleeuw. Wat we niet wisten was dat de dennenappel van een sequoia niet groter is dan een kippenei. Die van een Sugarpine is bijna net zo groot als een onderarm van een volwassen man. Kun je je toch aardig vergissen. Ook vertelde hij ons dat er wegwerkzaamheden waren en dat per uur de auto's doorgelaten werden, maar dat we geluk hadden.We hoefden maar een klein half uur te wachten.

We gingen dus op pad. Het landschap was echt heel mooi met veel cactusachtige planten en kleine eiken. Het was daar echt heet. Na enige tijd begonnen we te klimmen. Voor ons waren de hoge bertoppen van de Sierra Nevada te zien. Hier ligt ook Mount Whitney (4418 meter hoog). De planten veranderden weer in dennen en toen waren we bij de werken. De auto geparkeerd en wat gegeten en gedronken. Jens wilde niet eten, want hij had buikpijn zei hij.

De wegwerkzaamheden waren 3 mijl lang en de weg was verandert in een dirtroad. In een slakkengang reden we achter elkaar aan en na de werken kwam al vrij snel het bordje dat we bij het woud van de giganten aankwamen. En dat klopte! Ineens stonden er boomstammen tussen die kolossaal waren. Onze ogen uitkijkend reden we naar een parkeerplek en toen we die gevonden hadden hebben we al ons eten opgeborgen in de auto. Het eten moest onzichtbaar opgeruimd zijn. Het was er druk op de parkeerplek en we dachten dat het niet zo'n vaart zou lopen, dus we hebben het eten wel zoveel mogelijk uit het zicht gehaald door er plastic zakjes over te leggen, of een rugzak van de kinderen.

De wandeling was makkelijk over een brede asfaltweg door het bos. We liepen zo tussen de sequoia's en andere bomen. Mooi voor het perspectief. Onderweg kwamen we de Sherman Tree tegen. Het grootste op aarde levende organisme. De boom is 90 meter hoog en heeft een diameter van 11 meter en een omtrek van 31 meter. Alleen op grote afstand kun je een foto nemen van de hele boom. Er lag ook een sequoia die in de jaren 50 was omgevallen. Daarin was een tiunnel gemaakt waar we door konden lopen. En dat vonden de kinderen heel leuk. Even later liepen we tusen twee bomen die dicht bij elkaar stonden en konden we de stam goed voelen. Het leek op kurk. Heel zacht en haast sponzig.

Toen was het tijd om terug te gaan. We moesten immers weer langs die wegwerkzaamheden. Weer dezelfde weg terug en toen ineens stonden er veel mensen foto's te nemen van bosjes. Dat is niet gebruikelijk en ineens zagen wij wat zij ook zagen: een zwarte beer op zo'n 30 meter afstand!! De beer liep parallel met het wandelpad, maar toch niet helemaal parallel, want hij kwamwel steeds dichter naar het pad. Wat een fantastisch dier om van zo dichtbij in het wild tegen te mogen komen! We knepen hem wel een beetje, want Jens was moe en als Jens moe is maakt hij veel lawaai en luistert niet zo geod. Dat verbeterde aanzienlijk toen de beer hem recht aankeek. Vanaf toen luisterde Jens geod. We hebben zoveel mogelijk foto's en een paar filmpjes gemaakt en met een grijns vavn ook tot oor snel naar de auto gelopen, want de beer was op weg naar de parkeerplek. Zul je altijd zien!
Gelukkig had de beer andere plannen en lette eigenlijk helemaal niet op de mensen. Hij scharelde tussen de bomen, op zoek onder stukken schors naar eten.

Daarna dan toch echt terug naar beneden. Bij de lodge aangekomen dachten we dat we belast werkden met e kosten voor de overnachting, terwijl die al betaald waren. Bleek dat alles wel o mijn naam stond, maar er stond een ander creditcardnummer dan de onze. Als ze dat nu meteen lieten zien hadden we geen stennis gemaakt.

Na de hut in Yosemite was deze kamer een verademing! een badkamer en een werkende airco! De kinderen gingen zwemmen in het zwembad en ik kon eten gaan halen in de enige pizzeria van het dorp: 7 mijl verderop. Wel een goede pizza. De pasta met gehaktballetjes was wat gaar, maar oke. Daarna snel douchen en nog even op het balkon buiten gezeten met een glas witte wijn. Heerlijk naar de krekels en de rivier geluisterd en daarna naar bed gegaan. Daar de blog geuploadt, maar zonde de foto's. Daar was de verbinding te slecht voor. Die lukken nu met het schrijven van deze blog wel, dus ik heb ook bij de vorige twee blogs foto's geplaatst.