File

Een hele dag bij de Grand Canyon is zeker een halve dag werken om uit de mensenmassa's te komen. Maar laten we bij het begin beginnen.

Om half vier vanacht werden Laura en ik wakker van een enorm onweer. De kinderen gelukkig niet en wij sliepen ook vlot weer verder. Toen we wakker werden, vroeg want we gingen een rangerprogramm in het park doen, bleek het pijpestelen te regenen en dat ook de stroom vanacht was uitgevallen. Wijzigingen van plannen dus. Niet vanwege die stroomstoring natuurlijk.

We besloten naar het Imax-theater te gaan dan naast ons motel ligt. Daar lieten ze een film over de Grand Canyon zien, zijn eerste bewoners, de spanjaarden en de verkenningen door Powell. Maar voordat we de film konden zien moetsten we in de rij voor kaartjes, werden we omvergelopen doorJapanners en moesten we in de rij om de zaal in te komen. Op zo'n groot scherm ziet dat er wel indrukwekkend uit allemaal en dat maakt dan wel weer veel goed.

Toen we weer buiten kwamen was het droog en gingen we naar het park. Daar stond een file om het park in te komen. Eenmaal binnen gingen we richting de village, waar we de auto wel vlot kwijt konden. Vlak bij het treinstation. Daar stond een enorme dieseltrein te brommen. Even naar een trein kijken is altijd wel leuk en daarna besloten we te wandelen. Maar eerst eten. Dus weer in de rij voor de nodige calorieen. De twijfel was welke wandeltocht we gingen maken. Een pad ging de canyon in, de andere volgde de rand.

We besloten de canyon in te lopen. Een mooi, redelijk breed, pad dat niet te steil was. Maar met al die mensen die op teenslippers, met een filmcamera voor hun hoofd, poserend en fotograferend was het niet heel ontspannen lopen...De put van meer dan 500 meter pal naast je werkt ook niet echt mee. Laura en Jens liepen eerder terug, maar Lieve en ik volgden niet veel later. Hier de rust vinden om zo'n omgeving in je op te nemen ging niet lukken.

De andere route vroeg eerst om een busritje. En ook daar weer een grote rij, waardoor we enkele bussen moesten laten gaan, voordat we konden vertrekken. We zijn ongeveer halverwege uitgestapt om daar de rimtrail te volgen en dan met name het onverharde deel.

De uitzichten in het gat waren heel mooi en het gat is echt groot en diep en de rotsen hebben veel verschillende kleuren. De kinderen hadden ook een opdracht in hun junior rangerprogramma waarin ze op een mooi plekje ongeveer 10 minuten moesten stilzitten om de indrukken op te doen. Eigenlijk wel een lekkere en leuke opdracht. De vogels komen weer voor de dag en je hoort hoeveel lawaai er eigenlijk is: helicoptergeluiden, pratende mensen, auto's en bussen. Allemaal zijn ze er altijd.

Toen we bij de opstap kwamen waar we weer op de bus terug wilden stond er weer een grote rij, waardoor we niet meekonden met de bus. Daarom zijn we op de bus gestapt die eerst naar het eindpunt reed en dan weer terug naar het beginpunt. Konden we in ieder geval zitten.

Het laatste onderdeel van het rangerprogramma was het volgen van een activiteit met een ranger. We hadden gekozen om naar een praatje te luisteren over condors. Die vogels haddenbij Lieve heel veel indruk gemaakt op school tijdens het thema over Peru. Dat praatje was leuk en erg informatief. De kinderen kregen een handtekening van de ranger en morgen worden ze beedigd als juior ranger, met een badge en een eed.

Tijd om terug te gaan. We parkeerden de auto weer bij het hotel en liepen naar het steakhouse tegenover de straat. Daar was ook een dinershow en dat was een schot in de roos voor de kinderen. Ze hebben genoten en gelachen en dat vonden wij ook weer leuk om te zien. De show was truwens ook best aardig en er werd goed gezongen. Na de show wilden de kinderen foto's met de acteurs en hebben we nog een ijsje gehaald bij de McDonalds. Daarna weer naar het motel, spullen pakken en slapen.