We zijn er. Het is nu 14:50 hier in San Francisco (en 23:50 in Nederland). De kinderen liggen een dutje te doen, hoewel Jens wat moeilijk in slaap kan komen. Logisch: hij is moe, maar de zon schijnt door de luxaflex naar binnen. Af en toe hoor je een sirene van een brandweer of politie en dat houdt hem wel wat wakker denk ik. Zelf lukt het slapen ook nog niet echt. We zijn dan wel al lang wakker (om kwart over vier uit bed gegaan), maar in zo'n vliegtuig kun je nou ook niet echt je energie kwijt.
Daar had Jens ook wat last van bij het wachten voor de Immigrations. Dat duurde best lang, terwijl het boarden vanochtend heel erg soepel ging. Hij stuiterde in de rij en begon aan de banden te hangen die de wachtrij in goede banen moest leiden. Gelukkig weet ie tijdig te stoppen.
Het uitzicht over Groenland en Canada was heel erg mooi: drijvende ijsschotsen in de zee, gletschers over bergtoppen en later urenlang alleen maar meren, sneeuwvlakten, steppen en bossen. En ook hier in Amerika is het vanuit de lucht gezien erg leeg. Sommige stukken zijn gecultiveerd, maar de grootste delen zijn echt ongerept! Dat kun je hier in San Francisco dus niet zeggen. Overal gebouwen en wegen.
Tja, en meer van de stad hebben we op dit moment nog niet gezien. Ja, het hotel dan weer wel. Het is een wat oud, maar wel licht hotel en de lift heeft zo'n schanierdeur, de lichtknopjes zijn van die schakelaars en er hang een ventilator aan het plafond. We hebben ook een koelkast en magnetron, dus da wordt straks een fantastische maaltijd. Maar dus eerst nog wat dutten, lezen en dan de stad bekijken!
Leuk dat ik nu eindelijk ook van jullie blog kan gaan genieten. Hopelijk valt het allemaal mee met de jetlag. Just soak up the sun zou ik zeggen daar krijg je weer energie van.
BeantwoordenVerwijderen