Is het echt warm?

Vandaag start voor mijn gevoel het tweede deel van de vakantie. We gaan de woestijn in. De Mojave dessert om precies te zijn. Geen idee wat we moesten verwachten. Wel dat we een lange reis voor de boeg hadden. Meer dan 5 uur.

De reis startte met lunch halen en tanken bij de plaatselijke super van Kernville. We moesten daar op een papiertje aangeven welk beleg, welke toppings en wat voor brood we wilden en dat werd dan ter plekke klaargemaakt. En lekker!

Daarna begon de reis pas echt. We gingen al vrij snel klimmen naar een pas en tijdens die klim kwamen we de eerste Joshua trees tegen. Rare, maar mooie bomen. Ook stak er een roadrunner de weg over. De weg was erg rustig en we kregen al een aardig beeld van de woestijn. 

Eenmaal over de pas zagen we een enorme grote kale vlakte, met hier en daar een dorpje. Maar vooral veel steen. Dit is het dus. Het was warm en zeker het eerste deel vond ik saai, met langnnne rechte wegen. In Bartow veranderde het ladschap iets. Het leek meer op een dal waar we doorreden. Net na Barstow draaiden we de snelweg op en konden we voor enkele mijlen vaart maken. Tot Ghost Town Road. Daar gingen we eraf om Galico op te zoeken. Een spookstadje dat ze weer gerestaureerd hadden. 

En dat was erg leuk! Veel houten huisjes en personeel in klederdracht. De kinderen hebben daar goud gedolven met zo'n pannetje en we hebben heerlijk door het dorpje gelopen. De lucht begon ondertussen te betrekken en we hoorden wat gedonder. Toch nog in een treintje gestapt dat langs de oude zilvermijnen liep. Daarna snel naar de auto, want we moesten nog een stuk en het begon steeds meer te onweren. En Jens was niet eens bang!

We draaiden de snelweg weer op en binnen de kilometer reden we de file in. En voor ons zag het zwart van de regen...in de woestijn. Langzaam ging het verder, met water dat soms over de weg liep en motorrijders die oder de brug aan het schuilen waren. Water in de woestijn kan niet wegzakken en zoekt dus zijn weg over het land. Wel mooi om te zien en tegelijk ook vreemd. Zoveel water in de woestijn.

Na mijlen rijden doemde ineens de stad op. Las Vegas. Midden in de zandbak lag bij 107 graden de stad te bakken. En 107 graden is warm: 42 graden. Het vinden van de juiste parkeerplek was moeilijk. Alle wegen leiden naar valletparking en dat willen we niet. Uiteindelijk konden we achter het hotel in de volle zon onze auto kwijt en we hoefden niet eensd ver te lopen om bij een ingang te komen. Daar liepen we meteen tussen de fruitautomaten en de herrie van het casino.

Het inchecken was zoals het land binnenkomen: met veel geduld in een lange rij. En dat na een lange reis met een hongerige maag. We sliepen op de 5e verdieping van de tweede toren. een plek van waaruit je niks kon zien. Maakt ook niet uit, want we sliepen daar ook alleen maar. Snel de koffers en tassen gedropt en naar beneden om te eten. Want binnen 40 minuten zou onze limo klaar staan. We hebben in een of ander hamburgertentje twee hambuerges en twee fietjes op en vooral veel gedronken en vijf voor half acht liepen we naar de uitgang waar een aardige Amerikaan met een bordje met onze naam erop stond te wachten.

De grote zwarte stretched limo stond op ons te wachten en de deur werd netjes opengehouden. We reden meteen naar het welkomstbord van Las Vegas. Die man drukte die auto zo overal tussen door en ook ons dirigeerde hij naar de juiste plekjes, waardoor we eigenlijk nergens hoefde te wachten. Na de foto zijn we de strip opgereden om de hotels te zien en overal had de chauffeur wel een verhaaltje bij. Het was druk, dus niet alles hebben we kunnen zien, maar hij nam ons naar een paar plekjes die ik zeker niet gevonden zou hebben. Na een uur werden we weer netjes afgezet bij het hotel. Daar zijn we nog binnendoor naar Luxor gelopen en met de monorail weer terug en vervolgens naar MGM, want volgens de beschrijving zou daar een kindercasino zijn. Niet dus. Daarom maar snel weer terug en naar bed, want de kinderen waren kapot. De Amerikanen en de toeristen zijn hier anders dan de rest van wat we gezien hebben. Meer opgeschmukt. Maar daar merkten we op onze kamer verder niks meer van.