Het is toch maar een gat in de grond!

Gisteren ging het uploaden van de blog niet zo goed... De Eepad sloeg op hol waardoor de helft van het bericht maar is geplaatst. Vandaag de herkansing.

Vanmorgen hebben we weer lekker uitgeslapen, dat wil zeggen: Edwin om half 8 wakker, ik om half 9 en de kindjes hebben we om 9 uur maar eens wakker gemaakt, het was tenslotte weer een reisdag. Na alles weer te hebben ingepakt (we worden er steeds meer ervaren in) zaten we om 10 uur in de auto naar het grote gat in de grond: The Grand Canyon!
De route er naartoe zag er veelbelovend uit: NOT! Daarom hebben we zelf maar een leuke spot toegevoegd door nog een keer de route naar Monument Valley te rijden. Het licht was nu anders doordat we een aantal uur later daar waren dan gisteren. Mooi om te zien wat het effect is op de butts en mittens als de zon hoger staat.

Daarna werd het snel saaier, veel natuurlijke steengroeves, veel woestijn. Tja eigenlijk niet zo interessant na route 12 van een aantal dagen geleden. We zijn verwend! Rond 12 uur hebben we in Kayenta boodschappen gedaan. Het is voor die omgeving een best grote stad. Maar in onze ogen meer een dorp. Er wonen vooral Indianen en dat zie je ook in de supermarkt. Veel producten die je ergens anders niet ziet, zoals bonen, maiskolven nog in de schil en andere voor ons onbekende dingen. Hier hebben we onze lunch gehaald, gewoon simpele boterhammen met ham en salami. Jens had nl vanmorgen geen zin in muesli maar in brood, dus zorgen we daarvoor!

We zijn weer de weg opgedraaid en zijn richting Tuba gereden ongeveer 90 mijl verderop, weer een grote stad voor die omgeving. Het was een nogal saaie weg, veel rechtdoor en heel af en toe een bocht. Ik geloof dat we vandaag weer maar drie keer afgeslagen zijn, en tien bochten hebben gehad. Voordeel was dat we wel goed konden doorrijden. Onderweg hebben we nog gezocht naar een plek om even te picknicken maar er was geen parkeerplek te ontdekken en de zon scheen nogal fel en een plekje onder een boom was niet te vinden, er waren nl geen bomen tot aan de Grand Canyon.

Wat wel indruk maakte onderweg waren de huizen van de indianen. Overal verspreid door de woestijn zie je een hutje of caravan of trailer staan. De meesten hebben niet eens riolering of telefoonaansluiting. Er staan veel kapotte huizen tussen waar niets meer mee gedaan wordt. Je kunt zien dat daar grote armoede heerst. En dan rijden wij door Amerika op vakantie en kunnen terug naar een luxe huis, wat zijn wij dan rijk!!!

Onderweg zagen we boven de Grand Canyon flinke buien hangen. We wisten al dat er onweer werd verwacht. Toen we het park binnen reden begon het te spetteren en toen we naar het eerste viewpunt wilden regende het flink. Eerst even een boterham eten dan. Lieve en Jens hebben flink gebuffeld van het gewone brood en Lieve vroeg ineens zelfs spontaan of ze witte chocopasta op haar brood mocht (haar favoriete beleg in NL)

Daarna naar de rim gelopen voor het eerste uitzicht op de canyon. Samen met nog veel andere toeristen stonden we aan de rand van de canyon. Gelukkig met hek, maar ik hield Jens' hand stevig vast. Het uitzicht was erg mooi. Je zag de Colorado rivier een mijl onder ons stromen. Toen we de canyon verder inkeken zagen we dikke onweersbuien hangen en het regende er erg hard. Ik kan niet zeggen dat we meteen onder de indruk waren, vooral door de hordes mensen die ook over het randje wilden kijken kreeg ik nog niet het 'wauw gevoel'.

Weer in de auto gestapt naar het volgende uitzichtpunt. Lieve had zich weer geïnstalleerd met Ipad en film maar moest er na een paar minuten weer uit. Jens had ook niet zo'n zin om weer uit te stappen want het was toch maar een gat in de grond! Ja ik geloof dat ze verzadigd raken of ze hadden meer zin in het zwembad bij het motel?

Onderweg hebben we ook nog twee Elks (rendieren) met jongen langs de kant van de weg zien staan, dat zijn hele grote herten zeg! Net bij het motel liepen er ook twee rond te scharrelen, maar dat blijft toch een raar gezicht.

Als laatste stop zijn we bij het Visitors center langsgegaan en hebben Lieve en Jens allebei een Junior Ranger boekje opgehaald. Als ze een aantal opdrachten doen worden ze officieel junior ranger met oorkonde en handtekening van de ranger en een junior rangerspeldje. We hebben daar ook nog een film bekeken over De Grand Canyon en zijn toen naar het motel gegaan. Het loopt hier niet over van luxe, maar gelukkig is het er schoon en dat is het allerbelangrijkste.

Lieve en Jens slapen nu ook eindelijk na weer even ruzie gehad te hebben over de ruimte in het bed, ik heb er uiteindelijk maar een kussen tussen gelegd zodat ze elkaar niet zien, en dat hielp!

Morgen gaan we om 9 uur naar een Rangerpraatje aan de rim. Dat is ook een opdracht van het junior ranger programma en nog een tochtje lopen, misschien ook wel een stuk de Canyon in. Even afwachten hoe het weer gaat zijn.